کد مطلب:193253 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:95
چقدر اجلهای شما اهل بیت نزدیک است در حالی که مردم به شما نیازمندند؟
حریز گوید: به امام صادق - علیه السلام - گفتم: فدایت شوم؛ چقدر مدت بقای شما - اهل بیت پیامبر - كوتاه و اجلهای شما نزدیك و فاصله ها میان شما كوتاه است، با اینكه مردم به شما نیازمندند؟
حضرت فرمود: از برای هر كدام از ما صحیفه ای است كه در آن هر چه به آن در مقام عمل در مدت خود نیاز دارد؛ هست، پس هرگاه آنچه در آن نوشته شده است از مطالبی كه به آن مأمور شده به پایان رسید می داند كه اجلش رسیده است، و پیامبر اكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - نزد او می آید و خبر وفات و درگذشت او را به او می دهد، و از درجاتی كه نزد خدا دارد آگاه می سازد.
امام حسین - علیه السلام - صحیفه ی خود را خواند و آنچه در آن در ارتباط با گذشته و آینده تفسیر كرد، و از آنها چیزهائی باقی ماند كه واقع نشده بود، و پس به جنگ رفت.
و از جمله اموری كه هنوز باقی مانده بود این بود كه فرشته ها از خدا مسألت نمودند تا او را یاری كنند، خداوند به آنها اجازه داد، در آن هنگام كه ملائكه ی مزبور برای یاری امام حسین - علیه السلام - آماده می شدند ایشان كشته شدند، و مدتش
[ صفحه 292]
تمام شد.
ملائكه به حق تعالی عرض كردند: پروردگارا؛ به ما اجازه دادی كه فرود بیائیم، و او را یاری كنیم، و ما فرود آمدیم، ولی شما او را به سوی خود بردی، و ما نتوانستیم او را یاری كنیم.
خداوند تبارك و تعالی به آنها خطاب نمود كه: شما ملازم قبه و بارگاه او باشید تا وقتی كه او را ببینید، آن روزی كه خروج خواهد نمود، در آن روز او را یاری كنید و بر او، به خاطر اینكه نتوانستید او را یاری كنید گریه كنید، و شما به این اختصاص داده شدید كه او را یاری كنید و بر او گریه كنید.
آن ملائكه به جهت تقرب به خدا، و به خاطر اینكه نتوانستند او را یاری كنند گریه كردند، و هنگامی كه حضرت خروج كند، یاران او خواهند بود.
توضیح: ظاهرا مراد از یاری او پس از شهادت آن حضرت در زمان رجعت امامان - علیهم السلام - است. [1] .
حضرت فرمود: از برای هر كدام از ما صحیفه ای است كه در آن هر چه به آن در مقام عمل در مدت خود نیاز دارد؛ هست، پس هرگاه آنچه در آن نوشته شده است از مطالبی كه به آن مأمور شده به پایان رسید می داند كه اجلش رسیده است، و پیامبر اكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - نزد او می آید و خبر وفات و درگذشت او را به او می دهد، و از درجاتی كه نزد خدا دارد آگاه می سازد.
امام حسین - علیه السلام - صحیفه ی خود را خواند و آنچه در آن در ارتباط با گذشته و آینده تفسیر كرد، و از آنها چیزهائی باقی ماند كه واقع نشده بود، و پس به جنگ رفت.
و از جمله اموری كه هنوز باقی مانده بود این بود كه فرشته ها از خدا مسألت نمودند تا او را یاری كنند، خداوند به آنها اجازه داد، در آن هنگام كه ملائكه ی مزبور برای یاری امام حسین - علیه السلام - آماده می شدند ایشان كشته شدند، و مدتش
[ صفحه 292]
تمام شد.
ملائكه به حق تعالی عرض كردند: پروردگارا؛ به ما اجازه دادی كه فرود بیائیم، و او را یاری كنیم، و ما فرود آمدیم، ولی شما او را به سوی خود بردی، و ما نتوانستیم او را یاری كنیم.
خداوند تبارك و تعالی به آنها خطاب نمود كه: شما ملازم قبه و بارگاه او باشید تا وقتی كه او را ببینید، آن روزی كه خروج خواهد نمود، در آن روز او را یاری كنید و بر او، به خاطر اینكه نتوانستید او را یاری كنید گریه كنید، و شما به این اختصاص داده شدید كه او را یاری كنید و بر او گریه كنید.
آن ملائكه به جهت تقرب به خدا، و به خاطر اینكه نتوانستند او را یاری كنند گریه كردند، و هنگامی كه حضرت خروج كند، یاران او خواهند بود.
توضیح: ظاهرا مراد از یاری او پس از شهادت آن حضرت در زمان رجعت امامان - علیهم السلام - است. [1] .
[1] اصول الكافي: ج 1 ص 283، بحارالأنوار: ج 45 ص 225 ح 18.